پروبیوتیکها :
از نظر لغوی، ریشه کلمه پروبیوتیک یونانی است، اما در واقع این کلمه متشکل از پیشوند لاتین "پرو" و کلمه یونانی باستانی "بایوس" است، ترکیبی لفظی که به معنای "برای زندگی" است.
بهطور کلی معرفی این مفهوم به دریافتکننده جایزه نوبل "الی مچنیکوف" نسبت داده میشود، وی در سال ۱۹۰۷ پیشنهاد داد که "وابستگی میکروبهای روده به مواد غذایی دریافتی این امکان را فراهم میسازد که جمعیت میکروبی ساکن در بدن انسان را تغییر داده و میکروبهای مفید را جایگزین میکروبهای مضر کنیم". سازمان جهانی بهداشت، این اصطلاح را به «ارگانیسمهای زندهای» اطلاق میکند که در صورت مصرف به میزان لازم، اثرات «سلامت بخشی» برای میزبان خود فراهم آورند.
در ابتدای قرن بیستم اینطور تصور میشد که پروبیوتیکها با بهبود توازن میکروبی (microbial) رودهای و جلوگیری از باکتریهای بیماریزا و سم ساز منافعی برای بدن میزبان داشته باشند. امروزه بررسیهای مفصل و ثبت شدهای در حال انجام است که تأثیرات ویژه پروبیوتیکها را شامل :
تخفیف بیماریهای تورم مزمن روده (chronic intestinal inflammatory diseases)،
پیشگیری و درمان بیماریهای اسهال زا (pathogen-induced diarrhea)،
عفونتهای دستگاه ادراری و تناسلی (urogenital infections) و
گروهی از آلرژیها (atopic diseases) و
سندرم روده تحریک پذیر (Irritable bowel syndrome) و
التهاب مزمن رودهای (Inflammatory Bowel Diseases) و ... را شامل میشود.